Mooie, maar moeizame overwinning op Harderwijk

In de zesde ronde stond er voor de dammers van Denk en Zet een belangrijke wedstrijd op het programma. De Larenaren stonden 3e op de ranglijst, gelijk met het tweede team van Harderwijk, maar met één bordpunt voorsprong. De winnaar van dit duel kan vervolgens volop meespelen om het kampioenschap. De verliezer haakt voorlopig af. Gelukkig voor de Achterhoekers trokken zij aan het langste eind, met het kleinst mogelijke verschil, een 9-7 overwinning. Maar makkelijk ging het niet, ondanks dat de Harderwijkers niet met hun sterkste team aantraden. Als je naar de opstelling keek had alleen Herman een tegenstander met een hogere rating. Dus op papier zou het een overwinning voor Denk en Zet moeten worden. De praktijk is vaak weerbarstiger.

We begonnen met een overwinning van Dinand op het 9 (!) jarige talent van Harderwijk: Gwen Scholten. Het meisje kon amper boven de tafel uitkijken, maar had uitstekend zicht op haar bord en deed daar fraaie zetten. Ze nam het centrum en bouwde de stand langzaam maar zeker uit in haar voordeel en wist Dinand een schijf te ontfutselen. Gelukkig voor Dinand overzag ze een klein damzetje en kon Dinand beide punten bijschrijven. Soms heb je geluk.

Daar hoopte Johan ook op, nadat hij in de beginfase zijn stand al verprutst had en een schijf achter kwam. Zijn tegenstander had nog geen rating, maar dat zegt op zich niet alles. Johan speelde op de 5e zet een behoorlijke opbouwfout en kwam daardoor met een vervelend blokje op zijn lange vleugel te staan. Toen hij op de 9e zet ook nog eens een foutieve ruil naar het centrum plaatste, kwam hij snel een schijf achter. Hij bleef vechten voor een punt, maar zijn tegenstander liet zich niet tot een fout verleiden. En de stand was weer rechtgetrokken: 2-2.

Alfred had zichzelf op bord 8 geplaatst in de hoop dat hij geen lange middag zou hebben om ’s avonds nog enigszins fit zijn verjaardag te vieren. Het verschil in rating met zijn tegenstander was groot, maar ook dat is geen garantie bleek al een paar wedstrijden geleden tegen Westerhaar. Dit keer belandde hij in een gelijkwaardige klassieke stand, waarin het lang wachten was op een fout van zijn tegenstander. Die kwam er gelukkig wel via een simpel zetje, waarbij de winst niet moeilijk meer was.

Tonny deed verwoede pogingen om zijn stand complex te maken om zo zijn winstkansen te vergroten. Hij sloot zich vrijwillig op aan de korte vleugel, maar zijn tegenstander had daar geen zin in en gaf Tonny juist alle vrijheid. Die benutte dat door een centrumstand op te bouwen met maar liefst 9 tempi voorsprong. Het lukte Tonny om in het eindspel een schijf meer te halen, maar dat was tot zijn teleurstelling niet voldoende voor beide punten.

Hein speelde op zich een prima partij. Hij speelde vol op de winst, maar dat zat er eigenlijk nooit in. Al leek zijn stand optisch veel beter en dat gevoel had Hein ook gedurende de partij. Het zou toch goed moeten komen. Maar helaas niet. Sterker nog, Hein kwam op zet 49 goed weg toen zijn tegenstander een damcombinatie miste. Teleurgesteld moest hij in remise berusten. Nog wel een 6-4 voorsprong, maar met Herman op verlies, moest er nog een winstpartij komen tenzij Herman als een Houdini wist te ontsnappen.

Egbert had ongetwijfeld de mooiste partij van de dag. Hij ging wel in op de kans om zijn tegenstander aan de korte vleugel op te sluiten en gooide daarna de sleutel uit het raam. Wat Bert Foppen ook probeerde, hij kwam er niet meer uit. Egbert speelde zeer geconcentreerd en benutte zijn tijd goed tegen de Harderwijkse kopman. Hij kwam een schijf voor en liet de punten niet meer glippen. Zo stonden we ineens 8-4 voor.

Herman wist zich niet te bevrijden uit een al vroeg opgelopen schijfverlies, al weerde hij zich kranig door nog allerlei vallen te zetten. Die wist zijn tegenstander allemaal te omzeilen. Herman kwam op de 7e zet al wat in problemen doordat hij zijn lange vleugel niet kon ontwikkelen. Hij wilde dat 7 zetten later oplossen door een ruil naar veld 23 te nemen, maar dat was net te veel risico en langzaamaan was schijfverlies onafwendbaar met uiteindelijk een onvermijdbaar verlies.

Tom had net als Alfred een tegenstander met meer dan 300 rating punten minder. Maar hij wist dit niet te verzilveren. Eigenlijk kwam Tom nog goed weg. Hij dacht een schijfwinst te kunnen nemen, maar kwam bedrogen uit toen bleek dat er vervolgens een doorbraak in zat en dat was even goed schrikken. Ik stond er naast en had het ook niet gezien. Ik dacht (misschien net als Tom) dat de 3 om 3 niet kon. En dat klopt ook als je 37-42 zou spelen. Maar eerst 26-31 en dan 37-42 is toch wel degelijk goed. Tom kwam goed weg toen bleek dat hij de dam zonder schijfverlies kon afpakken. Maar de stand was al erg dun geworden en remise bleek onvermijdbaar. Maar op het laatst liet Tom een mooie kans schieten. Hendrik Veenstra gaf op Toernooibase een fraaie winst aan. Maar remise was voldoende voor een moeizame, maar mooie overwinning.

Nu op naar de echte topper aan het begin van het nieuwe jaar tegen DUO2. Dat wordt een fraai affiche.